หากคุณก้าวเข้าไปในห้องเรียนในจังหวัดลิมโปโปของแอฟริกาใต้ในระหว่างบทเรียน คุณมักจะได้ยินครูพูดมากกว่าหนึ่งภาษา เธออาจเริ่มประโยคเป็นภาษาอังกฤษ แล้วเปลี่ยนไปใช้ภาษา Sepedi ซึ่งเป็นภาษาแอฟริกันที่ใช้กันมากที่สุดในจังหวัด นี่คือวิธีปฏิบัติที่เรียกว่าการสลับรหัสหรือการผสมรหัสซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการแปลภาษา และไม่ได้รับอนุญาตในห้องเรียนส่วนใหญ่ของแอฟริกาใต้ ตามนโยบาย ภาษาทางการของประเทศ โรงเรียนต้องเลือกภาษาหรือภาษาสำหรับการเรียนการสอน
ส่วนใหญ่เลือกภาษาอังกฤษหรือภาษาแอฟริกัน และไม่ใช่ภาษา
แอฟริกันที่พูดในพื้นที่ จากนั้นภาษาแอฟริกันจะสอนเป็นวิชาเท่านั้นและไม่ค่อยใช้เป็นสื่อในการสอน
แต่จากการศึกษาล่าสุดที่เราดำเนินการใน Limpopo แสดงให้เห็นว่านโยบายภาษาในชีวิตประจำวันจริงภายในห้องเรียนแตกต่างอย่างมากจากเอกสารนโยบายภาษาอย่างเป็นทางการของโรงเรียน
ครูใช้การสลับรหัสรวมถึงกระบวนการแปลภาษา การสลับและผสมภาษาเพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจแนวคิด มีเหตุผลสำหรับสิ่งนี้: การวิจัยได้พิสูจน์ หลายครั้งว่านักเรียนเรียนรู้ได้ดีที่สุดในภาษาแม่ของพวกเขาเอง แน่นอนว่าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในแอฟริกาใต้ – มันเกิดขึ้นในสังคมที่พูดได้หลายภาษาในระดับหนึ่ง ครูบางคนที่ตอบแบบสอบถามใน Limpopo กล่าวว่าพวกเขาพบคุณค่าในการเปลี่ยนรหัสหรือการแปลภาษา พวกเขายังรู้สึกว่าภาษาแอฟริกันถูกตีค่าต่ำเกินไปในโรงเรียนของพวกเขา สิ่งนี้ไม่เหมาะในประเทศที่มีภาษาราชการ 11 ภาษาที่ได้รับการคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญ
นโยบายการสอนและภาษาที่ยืดหยุ่นและเปิดกว้างมากขึ้นจะช่วยให้ครูและนักเรียนสร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีความหมายในห้องเรียนหลายภาษาและมีความหลากหลาย การแปลภาษาควรได้รับการยอมรับและสนับสนุนเป็นเทคนิคการเรียนการสอน
การวิจัยดำเนินการกับครู 1,094 คนในโรงเรียนประมาณ 110 แห่งทั่วลิมโปโป การศึกษาเชิงปริมาณขนาดใหญ่นี้ครอบคลุมโรงเรียนของรัฐระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา และแบบสอบถามมุ่งเน้นไปที่สภาพการสอนทั่วไป ทัศนคติทางภาษา และการปฏิบัติด้านภาษาของครู
มีเพียง 16.5 % ของครูที่เข้าร่วมทั้งหมดเท่านั้นที่รายงานว่า
ไม่เคยเผชิญกับความท้าทายใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับภาษาในการทำงาน คนอื่นๆ ต่างก็เคยจัดการกับปัญหาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับภาษา ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของนโยบายด้านภาษาของโรงเรียนหรือวิธีที่พวกเขาจัดการกับภาษาที่จะใช้ในชั้นเรียน สำหรับบางคน สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหาทางอารมณ์อย่างมาก มีคนบอกเราว่า:
ฉันรู้สึกอย่างยิ่งว่าผู้เรียนไม่ควรสูญเสียภาษาบ้านเกิดของตนไปเป็นภาษาอื่น ภาษาบ้านเกิดเป็นส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ของพวกเขา คนอื่นๆ คิดว่าการเปลี่ยนรหัสเป็นความคิดที่ดีและตระหนักถึงคุณค่าของมัน ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าจะเป็นการดีสำหรับผู้เรียนที่จะสอนในภาษาแม่ของตนหรืออย่างน้อยก็อนุญาตให้มีการสลับรหัสในห้องเรียนเพื่อให้ผู้เรียนเข้าใจได้ดีขึ้น
ที่สำคัญ เราพบว่ามีการใช้การสลับรหัสในโรงเรียนทุกแห่ง แม้แต่โรงเรียนที่ไม่ได้อนุญาตอย่างชัดแจ้งในเอกสารนโยบายภาษาของโรงเรียน ครูใช้เป็นหลักในการสื่อสารด้วยปากเปล่าในสถานการณ์ในห้องเรียน คนอื่นๆ กลัวที่จะเปลี่ยนรหัสเพราะเอกสารนโยบายภาษาของโรงเรียน
นโยบายด้านภาษาของโรงเรียนแต่ละแห่งกำหนดโดย School Governing Body (SGB) สิ่งนี้เป็นไปตามกรอบกฎหมายของแอฟริกาใต้ในการกระจายอำนาจด้านการศึกษาและนโยบายด้านภาษา SGBs ประกอบด้วยสมาชิกหลักและสมาชิกที่ได้รับการเลือกตั้ง สมาชิกที่ได้รับการเลือกตั้งคือพ่อแม่หรือผู้ปกครองตามกฎหมายของนักเรียนที่ลงทะเบียน ครู; นักเรียนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 ขึ้นไปหรือเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน
นโยบายภาษาจะต้องกำหนดขึ้นภายในกรอบรัฐธรรมนูญของประเทศ และสอดคล้องกับนโยบายภาษาในการศึกษาซึ่งมีผลบังคับใช้ในปี 1997 จุดมุ่งหมายหลักคือเพื่อเพิ่มการใช้หลายภาษาในโรงเรียน และพิจารณาภาษาพูดในบริเวณโดยรอบโรงเรียน เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งเหล่านี้เป็นศูนย์กลางของนโยบายและการสอนภาษา
ผู้ปกครองหรือสมาชิกคนอื่น ๆ ของ SGB มักจะมีทัศนคติทางภาษาที่ลำเอียงมากซึ่งสนับสนุนเฉพาะภาษาอังกฤษเท่านั้น พวกเขารู้สึกว่านักเรียนควรได้สัมผัสกับภาษาอังกฤษอย่างเต็มที่ และนี่เป็นอุปสรรคต่อการรวมภาษาแอฟริกันที่โรงเรียนมากขึ้น แม้จะมีงานวิจัยจำนวนมากที่ครอบคลุมซึ่งพิสูจน์คุณค่าของภาษาแม่ แต่ทัศนคติทางภาษาดังกล่าวดูเหมือนจะหยั่งรากลึกและคงอยู่
นโยบายการสอนและภาษาที่ยืดหยุ่นและเปิดกว้างมากขึ้นจะช่วยให้ครูและนักเรียนเปิดใช้สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีความหมายในสภาพแวดล้อมในห้องเรียนหลายภาษาและต่างกัน นโยบายภาษาแบบเปิดดังกล่าวจะและควรรวมถึงการเปลี่ยนรหัสหรือการแปลภาษาเพื่อดูศักยภาพที่ไม่ได้ใช้ของการสอนภาษาแอฟริกันและภาษาอังกฤษในห้องเรียน
ควรใช้นโยบายภาษาที่ยืดหยุ่นและวิธีการสอนเพื่อให้นักเรียนแต่ละคนและทุกคนและความคืบหน้าในการเรียนรู้ของแต่ละคนเป็นศูนย์กลางของปฏิสัมพันธ์ในห้องเรียน
